Wat doet rouw met een mens? Misschien ken je de rouw- en verliescurve van psychiater Elisabeth Kübler-Ross. Zij ontwikkelde die voor terminale patiënten, maar haar werk is breder te gebruiken. Op basis van deze curve heb ik mijn eigen versie getekend en daar werkvormen en opdrachten bij gemaakt, die ik gebruik in mijn coachtrajecten.

Zelf heb ik meerdere rouwcurves doorlopen en ik durf te zeggen dat ik er sterker uit ben gekomen. Ik liet deze versie aan mijn vader zien. Hij is nu bijna 83, en verloor zijn vrouw toen hij 40 was. Zelf was ik toen 11 jaar. Samen liepen we aan de keukentafel door alle stadia van de curve en hij kon alleen maar zeggen dat hij het allemaal herkende. Het was goed om het er samen over te hebben.

Reden om de curve te delen is mijn observatie dat we vaak te snel over onze rouw heen willen stappen. Verdriet verstoort het perfecte plaatje. We willen sterk en positief zijn. Ook de omgeving verwacht dat we na een tijdje weer ‘normaal’ doen.
Je voelt de pijn wel, maar je kunt of wilt er met niemand over praten. Je gaat heel hard werken of je valt stil en trekt je terug in jezelf. Je wisselt snel van baan of van partner. Je wordt enorm voorzichtig of juist roekeloos.
Maar zo verwerk je de pijn niet, je bedekt hem alleen maar.
Het gevolg van je pijn bedekken is dat die op de meest onverwachte momenten de kop weer opsteekt. Je ziet een persoon die lijkt op iemand die je bent kwijtgeraakt, je komt op je werk in een situatie die doet denken aan vroeger, of een collega maakt een grap die hard binnenkomt. Je schiet enorm uit je slof of je raakt in paniek. Je schrikt zelf van je heftige reactie en ook je omgeving begrijpt niet wat er met je aan de hand is – vanwaar dat korte lontje ineens?

Kortom: onverwerkte rouw kan je in serieuze problemen brengen, ook jaren later nog.

Kijk daarom eens naar de curve en denk terug aan een verlies dat je hebt meegemaakt. Herken je de stadia? Heb je ze doorlopen? Elke stap kost tijd. Soms meer, soms minder. Soms sla je een fase over en ga je weer terug naar een vorige fase. Het is geen lineair gegeven, ieder mens is uniek. Het is in ieder geval niet iets dat je even op een achternamiddag doet. Je hebt er tijd en moed voor nodig. Vaak ook professionele hulp. De eerste stap zetten is moeilijk, maar het kan je heel veel opleveren. Overweeg het eens.